Nanawalan ng Laro, Pero Nalaman Niya ang Higit

Nanais kong ang panalo ay tungkol sa trophi—hanggang makita ko ang mga midnight match. Noong Hunyo 29, Wolterledonda vs. Tie Gongren: 1-0. Walang sigaw. Walang fireworks. Isang laya lang sa 20:56, at pagkatapos—tahimik. Hindi ito NBA. Ito ay 巴乙—isang ligang isinilid sa mga kalye ng Brooklyn, kung деyan ay hindi puro team—kundi mga alaala ng pamilyang imigrante na hindi nagkaroon ng pangalan bilang bayani.

Sa match 54, 巴拉纳竞技 vs 费罗维亚里亚: 1-1 matapos ang extra time. Hindi nagdiwang ang goalkeeper. Nakatayo siya sa bench, kamay na nakabukod tulad ng isang anak na binabasa ang tula pagkatapos ng libing ng ina.

Alaalahan ko ang match 39: 米纳斯吉拉斯竞技 vs 阿瓦伊—4-0. Apat na laya. Ngunit ang natalo? Hindi umiiyak. Naglakbay sila nang magkasama ilalim sa maliit na ilaw.

Walang MVP dito.

Tanging mga sandali—tulad noong 巴乙体育 ay nanalo kay New Orlikenters by three sa huling minuto—at limang manlalaro ay tahimik na hinawakan ang isa’t isa’s jersey ilalim sa ulan.

Hindi ito istatistika. Ito ay dasal na ihipap mo pagitan ng whistle.