Powell: NBA o Hindi?

Ang Kaakit-akit ng Mga Pisikal na Kakayahan

Tingnan ang mga numero: 43-inch vertical leap? Oo. Wingspan ng 7 feet? Tama. Sa edad na 19 at taas na 6’5.25”, si Powell ay tila nilikha para sa modernong NBA wing. Ang kanyang galaw ay parang galing sa ibang mundo—explosive first step, aerial awareness, at talagang problema para sa defenders.

Ngunit narito ang punto: ang raw tools hindi palaging nagdudulot ng clear role. Sa katunayan, madalas ito’y nakakalimot sa mas malalim na problema.

Ang Nakatago: Volume vs. Impact

Si Powell ay nagtakbuhan lamang ng 95 three-pointers sa buong season—hindi kahit isang buwan ng conference play! Ngayon, 85 naman ay catch-and-shoot attempts—mabuti kung may sapat na volume para patunayan ang consistency.

Ngunit ang shooting efficiency niya ay mixed: 37.9% mula sa labas (40% catch-and-shoot), pero lamang 64.8% from the line—masyadong mababa para sa taong may ganito kalaking physicality.

Ito’y hindi tungkol lang sa porcentaje—kundi trust. Maaari bang batayan ang isang team siya kapag napaka-limitado ang kanyang offensive footprint?

Ball-Handling & Decision-Making: Saan Siya Nagbaba

Kapag malapit na ang landas papunta sa rim? Siya’y sumisigla — 68.2% inside the paint sa half-court sets. Pero kapag dumating ang complexity — change of direction, tight space, double-team — bumagsak siya.

Ang pagkontrol ng bola ay loose; madalas lumayo mula sa katawan habang driving o gumawa ng crossover. Nahihirapan siyang mag-decide — parang naghihintay pa rin ng pahintulot bago umunlad.

At bagaman may mahusay na passing instincts (high-quality delivery under pressure), hindi siya elite sa assist-to-turnover ratio, at pinaka-importante — hindi siya madalas gumawa ng tough decisions dahil wala siyang off-ball moves o hesitation steps.

Nakikita niya yung mga opsyon pero hindi niya madalas nililikha.

Pagtatago Bilang Defensiba: Isang Kamalian?

Dito si Powell talaga sumikat: Defensa.

Ang bilis at haba niya ay ginagawa siyang mapaminsala sa iba’t ibang posisyon — lalo na laban kay guards na nakabase on speed o handles.

Tingnan mo yung close-out kay Kon Knueppel: walang flashy moves, pero disiplina at timing lang. Naiintindihan niya agad ang angles, nananatili siyang balanced kahit may contact, at forced bad decisions nang walang overcommitment.

Hindi siguro nagsisigaw ang defensive metrics… pero kapaki-pakinabanga mag-disrupt spacing at contest shots nang walang foul—at iyan ay rare even among freshmen!

Gayunpaman… dahil physicality niya talaga para makapasok sa rotation minutes… paano ba sila mag-iisa-kayo kapag offensive limitations gaya niya?

Ang Tunay na Tanong Ay Hindi Talento—Kundi Fit & Development Pathway

Paminsan-minsan ko ‘to nakita: high-ceiling athletes na maganda raw gamitin pero nahihirapan umadapt dahil kulangs ilaw structure under pressure.

Siyempre may mga traits yang pwedeng maging valuable assets kung ma-develop.

Ngunit dapat ba talaga maghintay? Mayroon bang team willing to invest in refining shot mechanics habambuhay hanggang ma-handle expectations around production?

Ngayon din noong draft history—is where teams are leaner on cap space and demand quicker returns—the risk profile leans conservative.

Subalit… meron pa ring pag-asa.

Kung makahanap siya ng staff focused on skill development—lalo na shooting rhythm at off-ball creation—maaaring lumago bilang versatile defensive anchor who stretches defenses without needing primary ball-handling duties.

Ito’y hindi tungkol sabihin agad that he’s an asset.

Ito’y tungkol pang-unawa: minsan nga lang flawed blueprint pwede mangarap building championship components—if given time.

Kaya nga… baka hindi talaga reach star level—but if drafted correctly? Maaaring maging eksaktong kinakailangan ng hari today’s franchises: a smart role player built on physicality and intelligence rather than hype.