การแข่งขันที่ไม่มีผู้ชนะ

การแข่งขันที่ไม่มีเกิดขึ้น

มันจบลงด้วยสกอร์ 1-1 ไม่ใช่เพราะยิงพลาดหรือฮีโร่ในนาทีสุดท้าย—แต่เพราะทั้งสองทีมเล่นตามอัลกอริธึมที่สมบูรณ์แบบ:沃尔ตาเรดอนดา (ก่อตั้งปี 2008, ชิคาโก) เล่นเหมือนนักวิเคราะห์ข้อมูลจากมิดเวสต์: เร็วช้า มีความแม่นยำ และเน้นการป้องกันแบบครึบ อวาย (ก่อตั้งปี 2012 โดยอดีตผู้เล่นจากโปแลนด์) พาบอลไปอย่างการเดินหมากด้วยรองเท้า

ตัวเลขไม่โกหัว

การโจมตีของ沃尔ตา? มีประสิทธิภาพแต่นิ่ง: FG 47% และไม่มีการเร่งความเร็ว การป้องกันของอวาย? เหนาแน่นเหมือนฤดูหนาวริมทะเลเมืองชิคาโก: คู่ต่อสู้เฉลเฉลได้เพียงแค่ 0.8 buts/การเปลี่ยนสถานะ ไม่มีใครกล้ายิงเร็ว—ทั้งคู่เลือกว่าจะควบคุมจังหวะแทนความเสี่ยง 这不是ความเบื่อหน่าย—แต่เป็นบาเยซียนแบสเกตบอล

สตรองชนะคือความอดทน

นาฬิกาปลุกดังเวลา 00:26:16 CST—not เพราะใครทำประตูได้—but เพราะทุกคนหยุดพยายามทำประตู ไม่มีฟาวล์ ไม่มีดราม่า—แค่สองกองกำลังมองกัน across the court เหมือนผู้ชายที่จดจำแผนเกมไว้ก่อนรุ่งเช้า

เหตุผลสำคัญคืออะไร?

นี่ไม่ใช่องค์ประกอบแปลก—it เป็นอนาคต ในยุคสมัยแห่งข้อมูลครอบครองวัฒนธรรมเด็กๆในชิคาโก—even คนรักมากที่สุด ก็ไม่จำเป็นไฮไลต์—they need ความสมบูรณ์. เด็กๆของพวกเขาทราบแล้ว—นี่ไม่ใช่วางดารา—it’s aboutโครงสร้าง

การชัยชนะเงียบสงบ

ฉันเห็นพ่อแม่นอนเงียบ—notปรบปรับ—for สomething quieter than applause: การหายใจยาวหลังจากการเล่นครบวงจรที่ไร้จังหวะ