กลยุทธ์ที่ถูกลืมที่ชนะยูโร 2024

การเดิน的最后一บนกระดาน

ฉันมองเจอร์รี บัสซ์ ซื้อเลเกอร์สในปี 1979 เหมือนผู้เชี่ยวชาญหมากรุกเปิดเกมลับ—ไม่มีใครเห็นศักยะของมัน ในเวลานั้น บาสเกตบอลคือบทกวีที่เขียนด้วยเหงื่อและเสียงวุ่นวาย วันนี้ เขาขายมันในราคา 10,000 ล้านดอลลาร์—not เพราะต้องการเงินสด—but เพราะเข้าใจแล้วว่าอำนาจไม่ได้อยู่ที่ชื่อเสียง—แต่อยู่ที่ตรรกะเย็น

เพราะตอนนี้? ข้อมูลไม่โกหัว

ตัวเลขไม่โกหัว—พวกมันแค่รออยู่ ครอบครัวบัสซ์ไม่ได้“ขาย”ทีม—they พัฒนามัน dาวจากแชมป์ 11สมัย สู่ความเป็นเจ้าของเพียง 15%: จากสนามเสียงดัง สู่ห้องประชุมเงียบ: มันคือการเปลี่ยนผ่านแบบคำนวณ cnbc เรียกมันว่าข้อตกลงทำลายสถิติ ฉันเรียกมันตามความจริง: เกมสุดท้ายที่เล่นมาหลายสิบปี โดยแต่ละชิ้นถูกวัดก่อนลงมือ

อารมณ์ของฟุตบอลในบาสเกตบอล

คนลืมไป:บาสเกตบอลมีวัฒนธรรมฟุตบอลของตนเอง—การตัดมุม การเปลี่ยนผ่านแบบหน่วงเวลา และเมตริก xG จากคำร้องเรียนผิดๆ khi VAR สังเก็บล้มเหลว เราไม่ได้มองผู้พิพากษา—we’re watching systems. การเข้าซื้อ TWG 不ใช่อิทธิพล—it was about precision. การครอบครอง38ปีจบไม่ใช้น้ำตา—but with an infographic.

อัจฉลาดเงียบที่ถอดรหัสความเงียบ

ฉันไม่เขียนหัวข้อ—I map trajectories. คนรุ่นใหม่จะไม่มองเจอรอม บัสซ์เป็นเศรษฐี—they’ll remember him asชายคนที่เข้าใจแล้วว่าถ้วยรางวัลคือแค่องค์ประกอบที่รอให้แก้ไขเท่านั้น ธุรกิจนี้? มันไม่มีเสียงดัง. มันเงียบ. และประสบผลสำเร็จ。