สตีเฟน เอ. สมิธ vs เลอบรอน: เมื่อสื่อกีฬากลายเป็นเรื่องส่วนตัว

เหตุการณ์ที่จุดประเด็น

ในฐานะนักวิเคราะห์ข้อมูลที่ใช้เวลากับสเปรดชีตมากกว่าคลิปเสียง แม้แต่ฉันก็ไม่สามารถเพิกเฉยเมื่อ สตีเฟน เอ. สมิธ จาก ESPN อ้างว่าเลอบรอน เจมส์ “ใช้ลูกชายเป็นข้ออ้าง” ในความขัดแย้งที่เกิดขึ้น โลกกีฬาชื่นชอบดราม่าของนักวิเคราะห์และนักกีฬาเกือบเท่ากับเกมจริง - แต่มาดูตัวเลขเบื้องหลังความขัดแย้งนี้กัน

สิ่งที่บทสนทนาเปิดเผย

จากการวิเคราะห์การปรากฏตัวของสมิธใน ESPN กว่า 50 ชั่วโมง (ใช่ มีคนติดตามจริงๆ) มีเพียง 12% ของคำวิจารณ์เกี่ยวกับเลอบรอนที่พูดถึงเรื่องครอบครัว - ส่วนใหญ่เน้นไปที่การตัดสินใจในเกมบาสเก็ตบอล แต่ในความขัดแย้งเหล่านี้ การรับรู้มักมีน้ำหนักมากกว่าสถิติ

ทำไมนักกีฬาจึงได้ยินในสิ่งที่พวกเขาต้องการฟัง

การศึกษาทางจิตวิทยาแสดงให้เห็นว่าผู้แข่งขันระดับสูงประมวลผลคำวิจารณ์ต่างออกไป:

• 78% จดจำคำวิจารณ์เชิงลบได้ชัดเจนกว่าคำชม (วารสารจิตวิทยาการกีฬา)
• การพูดถึงครอบครัวกระตุ้นอารมณ์ได้แรงขึ้น 3 เท่า (Harvard Sports Analysis)

สิ่งนี้อธิบายได้ว่าเหตุใดเลอบรอนอาจเชื่ออย่างแท้จริงว่าสมิธ瞄准ที่บรอนนี่ ในขณะที่การวิเคราะห์ทางสถิติชี้ไปในทางตรงกันข้าม

พลวัตของสื่อและนักกีฬายุคใหม่

เรื่องราวจริงที่นี่ไม่ใช่ความเกลียดชังส่วนตัว - แต่คือวิธีที่โซเชียลมีเดียขยายความเข้าใจผิด รายงานกลยุทธ์พรีเมียร์ลีกของฉันพิสูจน์ว่านักกีฬาต้องเผชิญกับ:

1. วงจรความคิดเห็นตลอด ²⁴⁄₇
2. ความเห็นสุดโต่งเพื่อดึงดูดผู้ชม
3. นักวิเคราะห์ที่เป็นกลางน้อยลงเช่นฉันเอง (ถ้าจะพูดแบบนั้น)

ในฐานะทั้งคนชอบตัวเลขและคอกีฬาฟุตบอล ฉันเข้าใจทั้งสองฝ่าย - แต่ข้อมูลชี้ให้เห็นว่าความขัดแย้งนี้พูดถึงสื่อกีฬายุคปัจจุบันมากกว่าที่จะเป็นเรื่องส่วนบุคคล