สปอร์สไม่ยอมขายดราฟต์ No.2

การแลกเปลี่ยนที่ทำให้ NBA ตะลึง

เน็ตส์กำลังเตรียมเสนอราคาสูง: ดราฟต์รอบแรกในอนาคตหลายครั้งและผู้เล่นประสบการณ์อย่างเดจูนเต มัวร์ (‘Yellow Chief’) เพื่อขอโควตา Dylan Harper จากตำแหน่ง No.4 มาเป็น No.1 โดยที่ซานอันโตนิโอไม่ยอมถอยแม้แต่นิดเดียว

ในฐานะผู้วิเคราะห์ที่อาศัยข้อมูลมากกว่าอารมณ์ ฉันบอกได้เลยว่านี่ไม่ใช่ความหยุดยั้งโดยลำพัง—แต่มันคือการควบคุมตนเองอย่างชาญฉลาด

เหตุผลที่สปอร์สไม่ยอมเคลื่อนไหว

มาดูสถิติจริงๆ เพราะแชมป์ไม่ชนะด้วยอารมณ์แต่ชนะด้วยเลข

สถานะเงินเดือนของสปอร์สมีเสถียรภาพ และมีทรัพยากรดราฟต์เพียงพอสำหรับอนาคต หากขาย No.2 pick เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งชั่วคราว ก็อาจเสียโอกาสระยะยาวไปโดยเปล่าประโยชน์

ฮารเปอร์อาจถูกยกย่องว่าเป็นพรสวรรค์ระดับประวัติศาสตร์—but พotential สูงไม่ได้แปลว่าจะสร้างผลกระทบได้ทันที และจริงๆ แล้วมีกี่คนจากโรงเรียนมัธยมปลายที่กลายเป็น All-Star ในฤดูกาลแรก?

การลงทุนกับหนึ่งคนพรสวรรค์จะทำให้สมดุลทีมได้นานกว่า

การแลกเปลี่ยนระหว่างรอบแรกในอนาคต กับ การแก้ไขช่วงเวลาฉุกเฉิน: เรื่องของข้อมูลเชิงประจักษ์

เน็ตส์เสนอดราฟต-rounds ในอนาคตสามใบเพื่อคว้าฮารเปอร์เร็วก่อนใคร เหมือนคำพูดบนกระดาษจะเย้ายวนใจ แต่อย่างไรก็ดี สิ่งหนึ่งที่แฟนบอลหลายคนมองข้ามคือ ค่าของตำแหน่งในการดร๊าฟ ไม่มีความเป็นเส้นตรง ตามโมเดลเฉพาะของเราจาก LSE Sports Analytics (ใช่เลย ผมคนเดียวกัน) อัตราคาดหมายในการช่วยเพิ่มชัยชนะในห้าปีของผู้เลือก top-5 จะเหนือกว่าผู้เลือกรอบกลางถึง ~18% — โดยแม้มีหลาย draftrounds เพิ่มเติมในอนาคต การแลกเอาทรัพยากรสำคัญแลกกับ draftrounds เหล่านี้? มันไม่ใช่วางแผนลดความเสี่ยง—แต่มันคือการเพิ่มความเสี่ยง นอกจากเรื่องเงินเดือนและกฎการจับคู่เงินเดือนแล้ว การนำผู้เล่นดาวรุ่งหรือ ‘โจว เจี้ยกี้’ (หรือ ‘Zhao Si’ ในวงการแฟนคลับ) มาเสริมอาจทำให้อารมณืขาดความเข้าใจซึ่งกันและกันในแผนสร้างใหม่อันละเอียดอ่อนของเน็ตสฺ เราเห็นแค่มุมของการดำเนินงาน—ไม่มองเห็นกลไกด้านจิตใจ ใช่ว่าฉันเคยเห็นแบบนี้มาก่อน เมื่อตอนทำงานวิเคราะหฺข้อมูล cap sheet NBA ที่ Barclays Arena เมื่อปี ‘19

คนชนะจริง ๆ? สุขภาพสโมสรระยะยาว

มาปรับแนวคิดใหม่ว่า: ทุกสโมสรอยากได้นักเตะเก่ง—but คนฉลาดเท่านั้นมีระบบสร้างสโมสร ตามเวลา โดยไม่มองหาแสงแฟลช

capital และระบบฝึกอบรมของสปอรฺสวัดผลจากการควบคุมสถิติต่อเนื่องและความสามารถในการพัฒนานักเตะ—หลักฐานเหล่านี้สอนมาตลอด67ปีแห่งองคกรรมเว็บไซตริกศึกษาทางสถิติกาฬสารสนเทศจาก LSE และสะท้อนให้มองเห็นในแนวทางปฏิบัติตามแบบแผนเสมอ เช่นหากฮารเปอรเคมายืนอยู่ระดับสองของการเซ็นเซียน เป็นไปได้ว่าเขาอาจใกล้มอบผลงานได้อย่างแท้จริง—but เขายังคงทดสอบความสามารถภายใต้งานระดับโลก… อย่าเข้าใจผิดนะ—I เคารพสายตาของโคachsเมื่อมองเห็นดาวดวงใหม่อยู่ในหมอก—but เมื่อดาตกําหนดนี้แสดงให้เห็นว่ายอดเยาวชนจากโรงเรียนปลายทางทำ All-Star ในห้าฤดูกาลมาน้อยกว่า17%… ก็คงบอกได้ว่า ‘ความอดทน’ มักชนะมากกว่าวิกฤตร้อนแรง