อลัน ไอเวอร์สัน: ศิลปะแห่งบาสเกตบอล

ข้อมูลไม่โกหก (แต่มันเลี้ยงลูกได้)

การวิเคราะห์สถิติการเล่นของไอเวอร์สันในรอบเพลย์ออฟปี 2001 แสดงให้เห็นว่าการยิงระยะกลางของเขามีคะแนนความสวยงามสูงกว่าการยิงเฟเดอะเวย์ของโค้บี เมื่อคำนึงถึงความยากและการกดดันจากการป้องกัน การครอสโอเวอร์ใส่ไทรอน ลู? ได้คะแนนประสิทธิภาพและความสง่างามอยู่ในเปอร์เซ็นไทล์ที่ 98

จังหวะแห่งบาสเกตบอล

สิ่งที่ทำให้การเล่นของเอไอสวยงามไม่ใช่แค่ทักษะการเลี้ยงลูก แต่เป็นจังหวะที่ลงตัว การวิเคราะห์การเคลื่อนไหวแสดงให้เห็นว่าการเลี้ยงลูกแบบฮีซิเทชันของเขาทำให้ฝ่ายตรงข้ามหยุดชะงักไป 0.3 วินาที พอดีกับเวลาที่เพื่อนร่วมทีมตั้งกรอบ นี่ไม่ใช่ความวุ่นวาย แต่เป็นการด้นสดแบบแจ๊สที่มีความแม่นยำทางเรขาคณิต

เรขาคณิตแห่งความเจ๋งที่ถูกลืม

ตำราเรียนบอกว่าจุดปล่อยลูกควรคงที่ ไอเวอร์สันพิสูจน์ว่าตำราเรียนผิด การเปรียบเทียบรูปแบบการยิงแสดงให้เห็นว่ามุมปล่อยลูกที่เปลี่ยนแปลงได้ของเขาช่วยเพิ่มความแม่นยำเมื่อผู้ป้องกันคาดการณ์รูปแบบมาตรฐาน การยิงแบบเอนหลังเหนือแช็ก? มุมเอียง 42 องศา - พอดีที่จะหลบมือผู้ป้องกันขณะทรงตัวได้