NBA에 안 들어선 아버의 조용한 순간

성공이란 건 뭐야? NBA 드래프트가 아니라 아침에 코트에서 한 번 드리블할 때 찾아지는 거야. 오마르는 스타렉이 아니고 아빠지. 근도 없이도 딸아이는 잠들기 직전에 졸았어. 우리도 그랬어? 성공은 인스타에 올리는 게 아니라, 새벽 다섯 시에 혼자 시간을 치유하는 거야. (사진: 아빠가 코트를 지나며 딸아이를 바라보는 장면)

他不是球星，是五點半的籃球幽靈。\n\n孩子睡在二樓，他爸開車帶他練球，沒人鼓掌，只有咖啡的苦味和晨光。\n\n我們追著點數當成功，但他教我：真正的勝利，是失敗後還能呼吸。\n\n你有沒有…在全世界喊『贏』時，自己悄悄哭了一場？留言告訴我吧～（順便問候小波貓：今天有練球嗎？）

Cuando Omar no entró en la draft… ¡pero sí entró en mi corazón! ¿Quién dijo que el éxito se mide en canastas y no en puntos? Mi padre andaluz lo decía: ‘El que juega al amanecer, con café amargo y silencio… es el verdadero campeón’. Yo lo vi ayer: driblando solo bajo la luz de las 5 AM… sin followers, sin hashtags. ¿Y tú? ¿También has llorado por un rebote que nadie vio?

Sana lahat may NBA draft… pero si Omar? Di naman nag-dribble para sa spotlight. Nag-dribble lang sa umaga, habang ang anak ay natutulog sa ikalawang floor. Bitter na kape, walang press tour — pero may isang tama: ang tagumpay ay nasa pagtitiis, hindi sa likes. Nakakatulong ‘yung ganito — kahit wala kang trophy, kahit di ka nakikita… basta may bola sa kamay mo at puso mong naniniwala.

Saan ka ba nagdribble nung unang beses? Comment mo na ‘to: “Ginawa ko rin yan!”